Art. 46 ustawy o ochronie przyrody przewiduje możliwość obejmowania ochroną przyrody okazów gatunków oraz siedlisk i ostoi roślin, zwierząt i grzybów. Ochrona ta ma na celu zapewnienie przetrwania i właściwego stanu ochrony dziko występujących na terenie kraju lub innych państw członkowskich Unii Europejskiej rzadkich, endemicznych, podatnych na zagrożenia i zagrożonych wyginięciem oraz objętych ochroną na podstawie przepisów umów międzynarodowych, których Rzeczpospolita Polska jest stroną, gatunków roślin, zwierząt i grzybów oraz ich siedlisk i ostoi, a także zachowanie różnorodności gatunkowej i genetycznej (por. art. 46 ust. 2 ustawy).

Określanie gatunków dziko występujących zwierząt objętych ochroną (ścisłą oraz częściową) powierzone zostało, zgodnie z art. 49 ustawy, Ministrowi Środowiska działającemu w porozumieniu z Ministrem Rolnictwa. Rozporządzenie określające te gatunki zwierząt ustanawiać ma także zakazy właściwe dla poszczególnych gatunków lub grup gatunków zwierząt, wybrane spośród zakazów, o których mowa w art. 52 ust. 1 ustawy (patrz niżej) i odstępstwa od zakazów, wybrane spośród odstępstw, o których mowa w art. 52 ust. 2 ustawy (patrz niżej).

Rozporządzenie takie zostało wydane w 2004 roku, jest to rozporządzenie Ministra Środowiska z dnia 28 września 2004 r. w sprawie gatunków dziko występujących zwierząt objętych ochroną.

• Wróć do spisu.